http://www.ditiki.gr/index.php/2008-12-01-11-51-31/2009-03-05-15-46-06/148-2009-02-18-18-07-04.html

Προπονητής Γυμναστικού Συλλόγου Κοζάνης
Κύριε Παπαμάρκου καλώς ήρθατε στη “Δυτική” και καλή χρονιά.

Σας ευχαριστώ πολύ, καλή χρονιά με υγεία και χωρίς τραυματισμούς.

Από πότε είστε προπονητής στον Γυμναστικό Σύλλογο Κοζάνης;

Ξεκίνησα πριν από τρία χρόνια με μια διακοπή ενός έτους, του περσινού, και από τον Σεπτέμβριο είμαι και πάλι στον Γ. Σ.

Πείτε μας ποιές είναι οι ηλικίες των παιδιών που έχετε αναλάβει να προπονείτε.

Είμαι στα αναπτυξιακά τμήματα της ομάδας του Γυμναστικού Συλλόγου, στα τμήματα των Παγκορασίδων και Κορασίδων. Είναι παιδιά ηλικίας μέχρι και 15 χρονών.Ποιός είναι ο βασικός σας στόχος; Ο βασικός μας στόχος είναι πρωτίστως τα παιδιά να είναι στο γήπεδο και να μην είναι αλλού. Αυτό που θέλουμε ουσιαστικά είναι ν' αποκτήσουν ένα πνεύμα ομαδικότητας και να το δουν σαν μια μικρογραφία της κοινωνίας, πώς δηλαδή μπορούν να συνεργαστούν με άλλους ανθρώπους, ούτως ώστε να έχουν τη δυνατότητα αργότερα να προσαρμοστούν ευκολότερα σε συνθήκες πιο δύσκολες. Αργότερα λέγοντας, εννοώ όταν θα περάσουν στο πανεπιστήμιο, θα βγουν για τα καλά στην κοινωνία κλπ. Απο' κεί και πέρα, στόχος είναι η ομάδα να κάνει αξιοπρεπείς εμφανίσεις, στοχεύουμε ψηλά με την ομάδα των Κορασίδων, προσπαθούμε, δουλεύουμε καθημερινά και σκληρά. Σίγουρα στόχος μας είναι να βγούμε πρώτοι σ' αυτό το τμήμα στην περιφέρεια της Δ. Μακεδονίας και ό, τι καλύτερο προκύψει απο' κεί και πάνω!

Αντιμετωπίζετε προβλήματα κι αν ναι, ποιά είναι αυτά;

Το βασικότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε είναι αυτό των χώρων, των αθλητικών εγκαταστάσεων. Βέβαια εντάξει, υπάρχουν αθλητικά κέντρα, αλλά υπάρχουν επίσης και πάρα πολλές ομάδες. Όχι μόνο στο βόλλεϋ, το βόλλεϋ έχει δυο ομάδες στην Κοζάνη. Υπάρχουν πολλές ομάδες στο μπάσκετ, το χάντμπολ, το ποδόσφαιρο, πράγμα που συνεπάγεται αυτομάτως ότι οι ώρες άθλησης περιορίζονται στα αθλητικά κέντρα. Είναι ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα και ίσως κάποια στιγμή, κάποιοι θα πρέπει να σκεφτούν τη συγχώνευση των σωματείων για να πάει μπροστά ο αθλητισμός της πόλης μας. Εάν αυτή η ιστορία συνεχιστεί, ίσως καμία ομάδα να μην μπορέσει να κάνει το μεγάλο άλμα. Εάν δυο-τρείς αθλητές από κάθε ομάδα είναι τα μεγάλα ταλέντα της περιοχής και αυτοί οι αθλητές δεν είναι στην ίδια ομάδα για να δώσουν μια δυναμική, αυτό όλο το πράγμα δε γίνεται να προχωρήσει. Κι αν το δούμε και γενικότερα, έχουμε μια ομάδα στο ποδόσφαιρο που είναι στη Β' Εθνική - την Καστοριά, άλλη μια στην Γ' Εθνική που πάει ν' ανέβει - τον Εορδαϊκό, η Κοζάνη είναι στην Δ' Εθνική, υπάρχουν πάρα πολλές ομάδες που αυτή η δυναμική αν συσσωρευτεί κάπου, ίσως δούμε κάτι πάρα πολύ μεγάλο. Το ίδιο γίνεται και στο μπάσκετ και στην κολύμβηση. Το ίδιο μπορεί να γίνει και στο βόλλεϋ μετά από τρία χρόνια.

Κύριε Παπαμάρκου τί αποκομίζετε από την καθημερινή επαφή σας με τους νέους αθλητές;

Ουσιαστικά τα παιδιά βλέπουν το βόλλεϋ σαν μια διαδικασία εκτόνωσης. Η πίεση που αντιμετωπίζουν οι σημερινοί έφηβοι είναι φοβερή. Τραγική θα έλεγα.Αν το παιδί πρέπει μετά το σχολείο να πάει να μάθει την ξένη γλώσσα, να πάει στο φροντιστήριο, να κάνει χίλια δυο πράγματα τα οποία το ίδιο το εκπαιδευτικό σύστημα του επιβάλλει, προφανώς και βλέπει το βόλλεϋ σαν ώρα διεξόδου και εκτόνωσης. Τα παιδιά δείχνουν πολλή θέληση παρ' όλες τις αντίξοες συνθήκες με τις αθλητικές εγκαταστάσεις, τις ώρες των προπονήσεων κ.ά.

Υπάρχει στήριξη και ενδιαφέρον για τον Γ. Σ.;

Ο σύλλογος μας είναι ερασιτεχνικός, δεν ανήκει σε κάποια εθνική κατηγορία καθώς και τα τμήματα των Γυναικών και Νεανίδων δεν παίζουν σε κάποια μεγάλη κατηγορία. Είναι αλήθεια ότι φέτος γίνεται μια πολύ μεγάλη προσπάθεια ν' ανέβει κατηγορία η ομάδα των Γυναικών, δεν ξέρω εάν εκεί φανεί έμπρακτα το ενδιαφέρον των επιχειρηματιών της πόλης και της τοπικής αυτοδιοίκησης.Μέχρι στιγμής, οι άνθρωποι του Συλλόγου καταβάλλουν μια σοβαρή προσπάθεια να σταθούν δίπλα σε όλα τα τμήματα και είναι άνθρωποι που δουλεύουν αφιλοκερδώς για την ομάδα και μάλιστα κάποιες φορές διαθέτουν χρήματα από την τσέπη τους.Είναι μεγάλη η χαρά όλων μας, και δική μου και των ανθρώπων του Συλλόγου να ασχολούμαστε μ' αυτά τα παιδιά και να τα βλέπουμε να κάνουν βήματα μπροστά.

Ευχαριστώ πολύ κ. Παπαμάρκου κι εύχομαι πολλές επιτύχιες αυτή τη νέα χρονιά.